ŞEMİN ATEŞİ

ŞEM’İN ATEŞİ

Kendini bilmez gönül,
Aşka yanacak,
Yandıkça aşkı bulacak imiş.

Hatırla;
“Şem yaktıkça Pervane yanar…”

Gel seyreyleyelim aşk oduna yananı,
Yanıp da vuslatını arayanı.
Bak ki; ayrılık aşığa bin bir azap imiş…

Ateşe hasret gönlü
Yakmış Şem, yakıp kavurmuş
Gör ki; ateşe od olan bir garip Pervane imiş…

Unutma;
“Pervane yandıkça Şem yakar…”